To nie były zwykłe spotkania kobiet. Wniosły wiele
owocnych przemyśleń, modlitw, a nawet czynów w moim codziennym życiu. Przypomniały mi, jaka powinnam być: stworzona do tworzenia piękna i wartości,
silna, naturalna, nieuzależniona.
- Anna -
Przyjechałam na rekolekcje, bo chciałam zbliżyć się do siebie samej oczekującej narodzin kolejnego dziecka, mojej drugiej córki (w codzienności z półtorarocznym dzieckiem i ogromem obowiązków trudno było mi znaleźć na to czas i uwagę). Wiele z własnej historii porodowej już przepracowałam, wiele z budujących zdań i przekonań o zdolności każdej kobiety do rodzenia już słyszałam. Ale to czuła obecność innych kobiet, tak różnych ode mnie, ich modlitwa, troska i otwartość pozwoliły mi oswoić, przyjąć i pokochać kolejne kawałki MOJEJ historii. Jestem wdzięczna za ożywiające i wzmacniające relacje z tyloma kobietami, za relacje, które nie kończą się wraz z zakończeniem rekolekcji, a pomagają uleczyć nowopowstałe rany- to zawsze daje nadzieję, bo nierzadko kobiety potrafią się zranić. Nade wszystko dziękuję Panu Bogu- Stwórcy i Matce Najświętszej za to, że ktoś tak niedoskonały jak ja może starać się oddawać życie, żeby życiem obdarzać.
-Agata Błaszczyk-
